Enkele weken geleden ging ik op een zondagochtend vroeg wandelen… Ik had mijn iPhone meegenomen om een paar mooie plaatjes te schieten. Maar wat deed ik? In plaats van het genieten van de natuur en de ochtendstond, was ik mijn dictafoon aan het inspreken met al mijn bevindingen over de afgelopen drukke maanden…
Op een gegeven moment stop ik mijn telefoon in mijn linker jaszak ter hoogte van mijn borst en rits hem dicht. Enkele minuten later zie ik aan mijn rechterhand een wei met paarden… ‘iets’ trok me naar die paarden… en ik moest ineens aan Monya denken…
Ik klom over het prikkeldraad, en moest via een andere wei bij de paarden zien te komen, wat uiteindelijk lukte. Ik bleef veilig achter het hek staan en wachtte wie er op me af zou komen. En daar kwam ze… ik denk dat het een merrie is, maar dat weet ik niet eens zeker.
Even snuffelen aan elkaar…en wat doet ze als eerste? Ze ritst met haar mond mijn linker borstzak open… Ajjjj… dacht ik… daar zit mijn telefoon, maar ook mijn hart! Het paard zei tegen mij “luister naar je hart, denk aan je hart… maak je niet druk om dingen die je toch niet kan veranderen”…
Er vloeide menige traan toen ik de wei verliet. En nu ik dit schrijf overigens weer.
Een week later ga ik weer langs ‘mijn’ paard… en wat deed ze nu als eerste? Ze begint letterlijk te knabbelen aan mijn hoofd en aan mijn haar (toevallig ben ik nu werkzaam in de shampoos… hihi). De 2e “ajjjj” komt bij me op… weer een nieuw inzicht…
Ik moet naar mijn hart luisteren EN mijn hersens gebruiken! En niet zoals de afgelopen maanden mezelf lichamelijk en geestelijk bijna kapot werken met als gevolg allerlei fysieke klachten… rug… maagzuur… druk op de borst… pijnlijke voeten etc… etc…
Nu ga ik wekelijks op pad voor een mooie ontmoeting met het paard… ik heb geluisterd naar het paard… uhh ik bedoel ik heb geluisterd naar MEZELF!
Mijn opdracht met mijn huidige opdrachtgever is opgezegd, en het volgende project dient zich al aan. Gewoon vanzelf… als ik maar in mezelf geloof en dat uitstraal, geloven andere mensen ook in mij.
Het mooiste compliment kreeg ik gisteren van mijn nieuwe opdrachtgever. Ze zei, “Ik weet zeker dat jij ons kan helpen”! Deze heb ik even goed binnen laten komen, kreeg er zelfs kippenvel van.
Monya en Ted, ik wil jullie bedanken… bedanken dat jullie me geleerd hebben waar ik moet kijken! Ik weet, ik heb het zelf gedaan (zoals Ted altijd zegt)… maar zonder jullie hulp had het waarschijnlijk veel langer geduurd!
Jullie zijn mooie mensen, net als ik overigens :-).