Ik wil je toch nog even complimenteren met de dag van gisteren. Het heeft me geraakt en dat merk ik eigenlijk nu pas. Moeilijk uitleggen wat datgene precies is, wat het dichtste in de buurt komt zijn dingen van mezelf, die heel confronterend zijn – ik heb, dat mag je best weten, een vrij turbulent verleden achter de rug en daar zo mijn mechanismen aan over gehouden – onder ogen kunnen zien, zonder dat het té pijnlijk werd.
Zelfs de opmerking van mijn moeder vanochtend, dat ze het maar raar vond om je door een beest te laten „behandelen” (haar tekst), deed me niets. En eigenlijk voor het eerst dat ik dat dacht en ook zei , zo van: Oke, mag jij vinden, voor mij was het heel erg bijzonder.