Mijn lichaam is niet helemaal meer van mij bedacht ik laatst. Opstijgen gaat iets krakkemikkiger dan 10 jaar geleden en ik moet concluderen dat ik veel liever op een Andalusiër zit dan op een groot bewegend Fries paard. Houding en zit, ook voor mij is het iets om aan te blijven werken in het rijden. Eén gedachte laat me ook maar niet los: “Je wordt ouder mama, geef het maar toe….je wilt er alles aan doen maar je weet niet hoe…”
Gelukkig tellen mijn jarenlange ervaring, snelle reflexen en geoefende motoriek. Dat maakt ook dat ik mezelf vertrouw zodra ik op een paard stap. Afgelopen jaar nog viel ik van een paard. Ik zat op zijn blote rug, met alleen een halster om zijn hoofd en ineens ging hij haaks door een bocht. Voilá, daar lag ik. Ik zocht mijn bril, stofte mezelf af en stapte weer op. Want ik vertrouw op mijzelf. Dat zelfvertrouwen is echter niet vanzelfsprekend. Daar moet ik aan blijven werken, zeker nu ik wat ouder wordt.
Ray Hunt verwoordt het mooi: “You’re not working on the horse, you’re working on yourself.”
Ook ik heb angsten. Ik ben kostwinner en ik word een dagje ouder. Dat maakt me kwetsbaar.
Veel ruiters kampen met angsten of onzekerheden. En deze komen voort uit de gedachte aan wat er allemaal kan gebeuren. Maar gelukkig meestal niet gebeurt.
Tijdens mijn bootcamps De Gelukkige Ruiter is de rode draad: Als de ruiter zichzelf controleert, controleert hij zijn paard.
Hoe werk je aan jezelf?
1. Maak afspraken met jezelf: wees eerlijk en objectief!
Wat wil ik? Wat wil ik niet? Wat durf ik nu?
2. Train jezelf: wat kan ik? Over welke vaardigheden beschik ik?
3. Ontwikkel jezelf: wat heb ik nodig? Waar wil ik naar toe? Wat wil ik leren?
4. Zoek begeleiding: wie kan mij helpen?
Als eigenaar van een paard ben je automatisch paardentrainer. Dat betekent dat je de verantwoordelijkheid draagt voor zijn welzijn, zijn educatie en de ontwikkeling van jouw vaardigheden.
Waar te beginnen?
Leer hoe je lichaam correct kan anticiperen op de bewegingen van het paard!
Ik heb voor het bootcamp weer eens een oudgediende uit het stof getrokken: de equisimulator. Deze machine beweegt niet uit zichzelf. De gangen moeten door de ruiter worden ingezet en onderhouden. En dan blijkt maar al te vaak hoeveel we ‘leunen’ op het paard zijn bewegingen. Hoe we lijdzaam volgen, het paard ons laten bewegen, teveel of te weinig met ons lichaam doen, allerlei signalen geven, en geen controle hebben over de bewegingen zelf.
Als we in ons eigen lichaam geen ritme en takt kunnen aanbrengen, kunnen we ons paard niet begeleiden. Als we niet slagen zelf in balans te zitten, kunnen we ons paard niet helpen in balans te komen. Als we niet weten hoe een paard beweegt kunnen we een paard onbewust hinderen. Als we niet weten hoe ons lichaam een paard zachter kan laten lopen, kunnen we het niet afremmen. Als we niet weten hoe ons lichaam een paard harder kan laten lopen kunnen we het niet stimuleren.
Deze ruiter heeft nog nooit paardgereden en leert de beginselen op de equisimulator, maar voor gevorderde ruiters is het ook een heel goed hulpmiddel in de training.
De Equisimulator is dan ongenadig maar ook geduldig. De machine is confronterend en maakt bewust. Paardrijden begint met een mindset: werk aan je lichaamsbeheersing. Dit heeft als als neveneffect dat je mentaal sterker wordt en mentale kracht zorgt ervoor dat je situaties met meer vertrouwen aan kunt.
En in het geval dat je, net zoals ik, een dagje ouder wordt en constateert dat je wat strammer wordt: een paar eenvoudige tips om het paard beter te volgen en te begeleiden!
1. Armbeweging: de meegaande hand is een arm die 1 rechte lijn vormt van elleboog tot paardenmond. Met vering in de ellebogen. Je volgt de beweging van het paardenhoofd niet van voren naar achteren, maar van achteren naar voren. (zie foto)
2. Drijven: van constant drijven word je moe. Maar als je weet dat er maar 1 moment is dat je kunt drijven, dan vergt het al snel minder inspanning. Het paard slingert zijn romp van links naar rechts en weer terug. Ga maar eens stappen, voel je billen en je benen en laat je door het paard bewegen. In deze slingerbeweging voel je dat het paard om en om tegen 1 van jouw benen aan drukt. Zodra er contact is, kun je drijven. Ieder ander moment heeft weinig zin. Drijven doe je je licht met je hele been, van heup tot teen.
3. Loopt jouw paard wel eens weg over zijn schouder of valt ie juist naar binnen? Onthou: de schouders stuur je met bovenbeen tot en met knie, achterhand stuur je met het verplaatsen van je onderbeen net achter de singel. Het scheelt veel onnodige hulpen.
4. Denk eenvoudig: zit op 2 zitbeenknobbels. Besteedt er regelmatig bewust aandacht aan. Loopt je paard teveel naar binnen, ga even iets meer naar buiten zitten, en andersom.
Elke beweging die het paard aan jou doorgeeft mogen we niet hinderen en niet helemaal volgen. De balans ligt exact in het midden. Dat midden in de beweging zijn maakt dat je de beweging positief en negatief kunt beïnvloeden. Dat scheelt een heleboel teugel- en beenhulpen.
5. Correct en regelmatig ademhalen is nog niet zo eenvoudig. Een hoge ademhaling in de borstkas veroorzaakt spanning maar ook een hoog balanspunt. En een buikademhaling zorgt voor ontspanning en een laag balanspunt. Een laag balanspunt houdt je zwaartepunt dicht bij je paard.
6. Om goed door te kunnen zitten of licht te kunnen rijden moeten we als ruiter optimaal gebruik maken van de vering in ons lichaam. Met vering doel ik op alle hoeken die er in je lichaam zitten tijdens het rijden: enkels, knieën, heupen, ellebogen. Wat dat betreft was het oude Caprilli rijden nog niet zo gek: in verlichte zit een dressuurproef rijden met hier en daar een sprong over een hindernis. De verlichte zit zorgt voor een laag balanspunt dichtbij je paard. Bouw eens stukjes in tijdens je training!
7. Salsa! Rijden is niet stil zitten. Het is een kwestie van jezelf mee te laten bewegen op de paardenrug, maar elke beweging niet te groot te maken of te klein te houden. Met barebackpad rijden en voelen wat een paardenrug allemaal voor bewegingen maakt is essentieel voor de ontwikkeling van je rijgevoel. Als jouw heupen 1 voor 1 de rugbeweging van het paard kunnen volgen zit je mee in de beweging.
Koop fitnesselastieken en rij er eens mee (zie filmpjes), in eerste instantie lijkt de tegendruk niet prettig, tot je ervaart dat je jezelf leert uitbalanceren tussen teen en kruin. Dit balanceren zorgt voor spanning waar nodig en vermindering van spanning waar nodig. Je lichaam wordt meer één geheel. Daarnaast train je je spieren in gedoseerde kracht.
Hoe confronterend ook: laat jezelf eens filmen en analyseer wat je ziet. Is dat in overeenstemming met hoe je je voelt?
Tegenwoordig is er veel aandacht voor ruiterfitness. En dat is niet zomaar een hype. Besteed aandacht aan jezelf, aan je gezondheid, aan je conditie, aan je gewicht! Ons paard verdient het!
PS. De fitnesselastieken kun je bestellen via internet. Koop altijd minimaal 5 meter en knip dat in 2 delen. Knoop er in en klaar. Advies: koop de lichtste sterkte!
Succes!
Monya
Meer blogs van Monya lezen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief van Paardvisie
De post Monya Spijkhoven – De ik rij te weinig paard houding en zit (+ video’s) verscheen het eerst op Paardvisie.nl.