Vandaag tijdens het trailerladen van drie paarden viel het me weer op. Ik vertelde de eigenaar zoveel over haar paarden tijdens het laden, dat ik haar hoofd continu ja zag knikken en instemmende geluiden hoorde. Kennelijk herkende ze zowel haar paarden als zichzelf in mijn vertaling van het getoonde gedrag en de reacties op het gevraagde.
Tijdens het trainen van een paard vertel ik de eigenaar wat ik zie, hoor en voel. De reacties en gedrag van het paard op het gevraagde laat zien wie het paard is. Of het paard angstig is, of het paard zelfvertrouwen heeft, of het vertrouwen heeft in de mens, of er druk op het paard gebruikt is, of het paard te goed zijn best wil doen, of het paard ooit geschrokken is, of dat het gewoon niet weet wat het moet doen etc. etc.
3 paarden, drie verschillende karakters, 3 verschillende gedragingen, 3 verschillende responsen op het gevraagde. Ik motiveerde duidelijk waarom mijn aanpak per paard wisselde, en waarom ik bij elk dier een ander begin- en eindpunt koos. 3 persoonlijkheden: drie keer een aangepaste training. In grote lijnen heeft een training dezelfde inhoud, echter de dosering van de training maakt communicatie per paard mogelijk en bepaalt of een training zinvol en leerzaam is.
Paard 1 wilde gewoon liever niet in de trailer. Het was daar niet leuk. Een heel lief, coöperatief en attent dier dat zelf antwoorden ging verzinnen op vragen die nog helemaal niet gesteld werden.
Paard 2 is ooit onder hoge druk gezet en heeft geleerd dat zijn kracht in die situaties voor hem werkt. Een beschadigd paard met weinig vertrouwen in de mens. Wat rest is een sterke “nee”-modus en geen lust tot samenwerken
Paard 3 had nooit goed geleerd om te laden. Ooit slechts 1 maal eerder vervoerd en dat heeft hem zo overvallen, zonder leerproces voorafgaand, dat de trailer hem nu angst inboezemt. Een jeugdig ogend paard dat zoekt naar duidelijkheid en bevestiging.
Waarom willen paarden eigenlijk niet laden?
Om weer even terug te komen op de primaire levensbehoeften van een paard, noem ze de wetten waaronder ze vanuit de evolute leven en overleven:
- Voeding
- Veiligheid
- Sociale contacten
- Zintuiglijke waarneming
- Beweging
- Gezondheid
En vertaal dat eens naar de trailer, alles is tegennatuurlijk:
- Voeding: het is niet de vaste voerplek waar ze met regelmaat voer krijgen. Een hooinet is wel behulpzaam. Voerbeloningen bij het leerproces ook.
- Veiligheid: kleine ruimte, veel herrie, veel prikkels van buitenaf , vast staan, bewegelijkheid van de trailer, weg uit de veilige groep/stal, geen mogelijkheid tot ontsnappen.
- Sociale contacten: veelal reizen ze individueel. Een dier wordt weggehaald uit zijn vaste omgeving, weg van zijn stal, weg van zijn sociale contacten, weg uit de veilige groep.
- Zintuiglijke waarneming: een paard leeft op steppes, zodat hij een ruim blikveld heeft. Dit is o.a.om predatoren te spotten. In de trailer horen ze veel, maar zien ze weinig. Het paard heeft kwa zicht een grote dode hoek recht voor en recht achter zich, daarom buigen ze vaak hun hoofd naar binnen om zijwaarts achterwaarts te kijken. Hij kan dus nauwelijks zijn omgeving in de gaten houden, dat draagt niet bij aan een veilig gevoel.
- Beweging: voor een vluchtdier is de trailer wel een behoorlijke opgave door de weinige bewegingsvrijheid.
- Gezondheid: veel paarden hebben last van hun spieren, pezen en gewrichten door de onnatuurlijke reisstand en het lange stil staan in de trailer.
Als je dit zo opsomt is het niet vreemd dat er veel paarden en eigenaren kampen met trailerlaad- en trailerreisproblemen. Primaire levensbehoeften zijn belangrijk voor de geestelijke balans van een paard. Gelukkig kunnen we met vakmanschap en geduld onze paarden heel veel leren! En we mogen best een beetje dankbaar zijn voor alles wat paarden ons geven!