Paarden zijn te stil. Zouden we ze anders trainen als ze gingen gillen of huilen van pijn, zoals honden doen? Vermoedelijk wel….
Op #ToughTopicTuesday las ik het volgende:
If horses expressed pain by vocalizing – like dogs do – would this affect how we train them?
A large part of how horses communicate is through body language. Horses have a limited vocal repertoire, and they don’t tend to make vocalizations in response to sudden or chronic pain. As a result, when people do things that cause the horse pain – like jerking on the bit, or hitting, smacking, kicking, spurring or whipping – there isn’t the equivalent marker of a sharp yelp that a dog would make in a similar situation. How much do you think this silence in response to pain affects the methods used to train and handle horses?”
Toen ik deze stelling onder ogen kreeg dacht ik gelijk BINGO!
‘Als een paard heel hard AU zou roepen als men hem te hard in de mond zit of er een spoor in een rib gedrukt zou worden, zou er anders getraind worden… denk ik.’
Een paard kan niet gillen of huilen, want dat is niet handig voor een prooidier.
Maar een paard communiceert wel. Hij communiceert zich zelfs suf. Maar mensen missen vaak signalen. Mensen zijn andere wezens, met een andere evolutie, andere afkomst, andere primaire belangen, we hebben een ander communicatiesysteem.
En wij ontwikkelen ons op basis van ervaringen en waarnemingen en dat is ons eigen model van de wereld. We hebben een soort intern filter gecreëerd. Dat is handig voor het verwerken van informatie, maar maakt ons ook erg zelfgericht.
Daarin schuilt het gevaar: als de informatie past in ons wereldbeeld, gebruiken we het om ons beeld te versterken. Als het er niet in past, zijn we er vaak blind voor en willen we er niks mee te maken hebben. We stoppen info die we niet aan kunnen weg. Weg in een stukje brein met een deurtje, slotje erop, sleuteltje weg en voilá, het probleem is er niet meer. Het is dus belangrijk om dit te herkennen en jezelf kritische vragen te stellen. Want jouw filters zijn niet de filters van paarden!
Dat iets er niet lijkt te zijn, hoeft dus niet te zeggen dat iets er ook niet is.
Wat zou jij doen als jouw paard heel hard zou gillen als je hem een tikje met de zweep geeft of aan het bit trekt? Als je het zadel op je paard legt en hij in plaats van onrust, staartzwiepen en oren plat naar achteren, een duidelijk HOORBAAR pijnsignaal zou geven?
Als ik rondom me heen kijk denk ik dat de paardenwereld er heel anders uit zou zien. Laten we eerlijk zijn: als je op een wedstrijd alsmaar jankende paarden hoort, wat voor lol is er dan nog aan? Ik zie veel paarden met pijn, en dat is ook al bewezen. Uit gepubliceerde artikelen over het grootste welzijnsonderzoek dat ooit in Nederland gehouden is, blijkt dat veel paarden rugproblemen hebben (30 procent van alle paarden, inclusief fokmerries en jonge paarden), de mond stuk hebben (meer dan 20 procent) of kreupel zijn (meer dan 10 procent).
Eigenaren of ruiters veroorzaken niet altijd door bewuste acties pijn bij hun paard, het is veelal onwetendheid.
We hebben als mens nog een aardig lange weg te gaan. Doe jij met ons mee? Met de “verbeter-de-wereld-voor-je-paard-begin-bij-jezelf-beweging?”
Wat een nadenker he, soms is het ook niet leuk.
Liefs,
Monya
Ps. 8 juni gaat de RuiterCoach opleiding weer van start. De groepen zitten vol. Maar de reeds afgestudeerde instructeurs staan te trappelen om jou ook van dienst te zijn. Zoek jij een echt fijne instructeur? Binnenkort kun je ze vinden op de website. Maar je mag me ook al een pb sturen.