Paarden zijn te stil. Zouden we ze anders trainen als ze gingen gillen of huilen van pijn, zoals honden doen? Vermoedelijk wel.
Op #ToughTopicTuesday las ik het volgende:
If horses expressed pain by vocalizing – like dogs do – would this affect how we train them?
A large part of how horses communicate is through body language. Horses have a limited vocal repertoire, and they don’t tend to make vocalizations in response to sudden or chronic pain. As a result, when people do things that cause the horse pain – like jerking on the bit, or hitting, smacking, kicking, spurring or whipping – there isn’t the equivalent marker of a sharp yelp that a dog would make in a similar situation. How much do you think this silence in response to pain affects the methods used to train and handle horses?
‘Als paarden heel hard AU riepen als men ze te hard in de mond zat, zouden ze anders getraind worden, denk ik.’
Toen ik deze stelling onder ogen kreeg dacht ik gelijk BINGO!
Een paard kan niet gillen of huilen, want dat is niet handig voor een prooidier.
Maar een paard communiceert wel. Hij communiceert zich zelfs suf. Maar mensen missen de meeste signalen.
Het hoe en waarom van de communicatie tussen paarden onderling lees je hier. Mensen zijn andere dieren, met een andere evolutie, andere afkomst, andere primaire belangen, we hebben een ander communicatiesysteem. En we ontwikkelen ieder een eigen communicatiesysteem op basis van ervaringen en waarnemingen en noemen dat ons eigen model van de wereld. We hebben een inwendig filter gecreeërd. Dat is handig voor het verwerken van informatie, maar maakt ons ook erg zelfgericht.
En daarin schuilt het gevaar: als de informatie past met ons wereldbeeld, gebruiken we het om ons beeld te versterken; als het er niet in past, zijn we er vaak blind voor. We stoppen info die we niet aan kunnen of niet willen onderkennen weg. In een stukje brein met een deurtje, slotje erop, sleuteltje weg en voilá, het probleem is er niet meer. Het is dus belangrijk om dit te herkennen en jezelf kritische vragen te stellen of iets wel is zoals het is. Want jouw filters zijn niet de filters van anderen, of van paarden!
Dat iets er dus niet lijkt te zijn, hoeft dus niet te zeggen dat iets er ook niet is. Denk je alleen of voel je ook?
Wat zou jij doen als jouw paard heel hard zou janken als je hem een tikje met de zweep geeft? Of als je hem teveel in de mond zit?
Als je het zadel op je paard legt en hij in plaats van onrust, staartzwiepen en oren plat naar achteren, een duidelijk hoorbaar pijnsignaal zou geven?
Als ik rondom me heen kijk denk ik dat de paardenwereld er heel anders uit zou zien. Laten we eerlijk zijn: als je op een wedstrijd alsmaar jankende paarden hoort, wat voor lol is er dan nog aan? In mijn beleving lijden heel veel paarden pijn, en dat is ook al bewezen. Uit dit op Paardvisie gepubliceerde artikel over het grootste welzijnsonderzoek dat ooit in Nederland gehouden is, blijkt dat veel paarden rugproblemen hebben (30 procent van alle paarden, inclusief fokmerries en jonge paarden), de mond stuk hebben (meer dan 20 procent) of kreupel zijn (meer dan 10 procent).
Eigenaren of ruiters veroorzaken niet altijd door bewuste acties pijn bij hun paard, maar ook door onwetendheid.
We hebben als mens nog een lange weg te gaan.
Wat denk jij, zouden we anders trainen als paarden niet zo stil zouden zijn?
Monya Spijkhoven, Paardenluisteraar.nl
Meer opinie-artikelen van Monya lezen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief van Paardvisie.
De post Opinie: We zouden anders trainen als paarden niet zo stil waren verscheen het eerst op Paardvisie.nl.
Powered by WPeMatico