Vandaag heb ik samen met de eigenaren een paard in een trailer vervoerd. Op zich is dat geen prestatie, maar wel als je weet dat ditzelfde paard een jaar geleden een ernstig trailerongeluk heeft gehad.
Vervoeren in een trailer hoort bij de basis van een paard en om dit paard en de eigenaren te helpen, ben ik stapsgewijs met hen gaan trainen. Fase 1: het paard moest weer kunnen ontspannen in de buurt van de trailer. Fase 2: het paard moest weer op de laadklep durven staan. Fase 3: het paard moest zich weer veilig voelen in de trailer. En fase 4: het paard moest helemaal klaar zijn voor het sluiten van de trailer en de trailerreis.
Bij elkaar is er een jaar verstreken. Natuurlijk heeft de training geen heel jaar geduurd. We trainden namelijk met grote tussenpozen. Niet bij regen en wind, want het paard is ook nog eens erg geluidsgevoelig. En telkens goed observeren of het paard de training had begrepen. Tussendoor tijd gegeven om het geleerde te verwerken, soms werd er weken niet getraind. We legden onze focus niet op de oplossing maar op de weg naar de oplossing.
Een jaar lijkt lang. Erg lang. Als er zich een communicatiestoornis of een probleem voordoet: kun jij je wens loslaten en je volledig overgeven aan het tempo dat het paard aangeeft nodig te hebben? Of zou jij geen jaar geduld kunnen hebben?
Mensen neigen van nature meer naar de groep van “roofdieren” dan naar“prooidieren”. En dat maakt dat we ons vaak focussen op een doel. Iets om te bereiken, om te halen, om succes te hebben, om iets te kunnen kopen, om resultaat te bereiken. We zijn praktisch ingesteld en zoeken direct naar een oplossing voor een probleem.
Maar zodra er een dier bij betrokken is gaat niet altijd alles zoals we het hebben voorgenomen. Het is dan best een kunst om los te laten. Om wensen, doelen en verlangens te parkeren en de weg te bewandelen zonder het einddoel te zien en het tempo van het paard te volgen.
Paarden en mensen hebben ieder een eigen model van de wereld, eigen verlangens en eigen prioreiten. Ik heb in 25 jaar paarden trainen geleerd dat als ik kan loslaten, ik er vertrouwen van het paard voor terug krijg en dat communicatie tweewegverkeer blijft. En toen ik dat ging beseffen werd het steeds minder moeilijk voor mij om een stap terug te doen, het probleem even te overzien, creatief te denken en het de tijd te geven die nodig is om tot een oplossing te komen.
Kun jij loslaten?