Een klant van mij belde me gisteren. Er was namelijk iets gebeurd en ze wist zich geen raad. Deze klant traint niet alleen bij mij, maar ook nog bij een andere trainer en had een fantastische les achter de rug. Een les waarin alles klopte en oefeningen gereden werden die voorheen nog niet lukten, het paard was gehoorzaam, ontspannen en soepel, de ruiter stralend en tevreden.
De dag na de les met de andere trainer wilde ze het paard lichte beweging geven, maar de bak bleek ineens een enge hoek te hebben. Daar zat een bakkabouter, het paard wist het zeker. De dagen erna verslechterde zijn gedrag, van 1 hoek met bakkabouters, naar 4 hoeken met bakkabouters en uiteindelijk doemden er overal kabouters op. Het paard wilde zich niet meer in de bak laten rijden, schrok van niets en was onbestuurbaar. Maar ook in de omgang en op stal was hij niet meer ontspannen en leek van allerlei prikkels last te hebben waar hij voorheen geen last van had.
Ze vroeg me of ik een idee had waar dit gedrag vandaan kwam. En ik gaf haar dit om te overdenken: je hebt fantastisch gereden, zowel jij als het paard waren na de les volledig tevreden. Dan zou je daar wellicht de oorzaak niet zoeken, maar denk eens aan het volgende: het paard heeft zich volledig gegeven en heeft hard voor je gewerkt. Voor hem moeilijke oefeningen gedaan en zich zo overgegeven aan jou als ruiter dat hij misschien meer heeft gedaan dan goed voor hem was. Zonder het te beseffen of zonder signalen te geven is het paard over zijn grens heen gegaan. Op dat moment klopte alles, maar de dag erna had hij erge spierpijn. En jij als ruiter hebt dat veroorzaakt, dat maakt jou “onbetrouwbaar’. Het paard weet niet meer waarom iets zeer deed, maar wel dat jij daarbij aanwezig was. Enkele dagen na een training is wellicht de spierpijn weg, maar de angst voor de spierpijn nog niet. Het paard vertrouwt zijn eigen lichaam niet meer en de ruiter niet meer. Dan boer je achteruit in plaats van vooruit.
Moraal van het verhaal: zelfs als iets heerlijk makkelijk lijkt te gaan, luister dan nog steeds goed naar je paard, en vooral naar jezelf! Niemand doet met opzet zijn paard kwaad, maar onbewust kunnen we toch grenzen over gaan. Jij kent je paard goed: ook al gaat het rijden nog zo fijn, vraag je tijdens het rijden af hoeveel het paard al voor je gedaan heeft, ga tijdig te rade bij jezelf, en kijk en luister naar je paard, kon hij dit voorheen ook, of gaat het nu ineens wel heel erg goed? Neem je paard op tijd in bescherming en laat je niet verleiden. Zo ben jij een betrouwbare ruiter, geef je positief leiding en zal het paard zich vaker geheel kunnen en durven geven.
BRON: Vrijgevochteninbalans.nl