Wat kun je je toch zorgen maken over alles waar je van houdt!
Ik maak me momenteel zorgen over de gezondheid van mijn hond. En hoewel ik er alles aan doe om haar comfort te bieden, zie ik nog niet veel resultaat van mijn inspanningen. Wat een machteloos gevoel!
Het maakt me opmerkzaam en verdrietig gelijk. De band die we hebben wordt momenteel alleen maar sterker. Ze geeft goed aan wat ze wel en niet wil. En hoewel ik verwacht (en sterk hoop) dat ze weer op gaat krabbelen drukt het me ook met mijn neus op de feiten. Ik moet over het verdere verloop van haar leven of haar dood gaan nadenken.
Veelal gaan dieren eerder dan wij. Ze maken een relatief korte tijd deel uit van ons leven en die tijd spenderen ze graag zoveel mogelijk met ons. Mijn hond is nog jong, ik zou haar graag nog een jaartje of 7 bij me hebben.
Maar wat als WIJ er niet meer zijn?
Ik bedoel, ik kan eerder overlijden dan mijn hond of paard. Dat is niet het scenario zoals je vooraf bedenkt, maar het is een mogelijkheid.
Ik heb een oud paard. Met eorth en de symptomen van cushing. Hij is nu nog vrolijk, maar of hij heel veel ouder wordt, wie zal het zeggen? Zijn pensioen adres heb ik de volmacht gegeven om te beslissen wat er met hem moet gebeuren op het moment dat ik dat niet meer zou kunnen.
Toevallig sta ik al in 2 testamenten. Mochten de eigenaren vroegtijdig overlijden dan ben ik degene die de beslissingen over de toekomst van deze paarden neemt. Een eer en verantwoording tegelijk.
Het lijkt me fijn voor een eigenaar om te weten dat het paard in goede handen is. Geregeld is maar geregeld.
En nu niet ineens massaal mij in je testament zetten hè? 
Ik had het er vanmiddag met een student nog over. Het leven met dieren is ontzettend fijn, het afscheid nemen niet. En als je dieren neemt weet je dat dat gaat gebeuren, maar het is niet iets waar je direct bij stil staat. Net zoals je misschien niet stil staat bij wie er voor jouw dieren gaat zorgen als je er zelf niet meer bent.
Ik zie het op Facebook nog te vaak voorbij komen: wegens overlijden huisje gezocht omdat familieleden het dier niet willen.
Ik moet er niet aan denken.
Heb jij hier wel eens over nagedacht? En heb jij iets vast gelegd of geregeld?
Liefs,
Monya