Wat ik doe bij een halve ophouding?
“Das een goede vraag!” 
Best lastig om eens te omschrijven wat je eigenlijk doet!
Een halve ophouding, eens kijken…
Ik richt me iets op. Ik maak als het ware mijn torso wat langer. Zonder dat ik mijn schouders naar achteren druk of omhoog trek. Het gevoel is alsof ik mijn hele voorkant open en iets trotser wordt in mijn houding. Ik kijk tussen de oren van het paard door zodat ik rechtop blijf.
Omdat ik mijn torso langer maak, kantelt mijn bekken licht en voel ik dat mijn zitbeenknobbels meer contact maken met het zadel. Ik word me meer bewust van het contact met het zadel.
Ik sluit mijn benen om het paard heen. In het ritme van het paard, dus mijn paard levert de energie en ik vang die energie een beetje op door mijn benen tegen het paard aan te leggen. Het voelt voor mij alsof ik een spons onder me hebt. Ik knijp er een klein beetje water uit, maar druk m niet plat tegen het zadel en ik laat de spons ook niet meer helemaal vollopen met water. Mijn been sluit zich met alle delen die al tegen het paard aan liggen. Daarbij laat ik mijn onderbenen op de singelplek en hou mijn voeten recht in de beugels.
Tegelijkertijd maak ik mijn benen lang. Voor zover dat kan he. Want feitelijk is mijn been gewoon mijn been. Maar door de hoekjes van mijn heupen, knieën en enkels kan ik mijn been verlengen en verkorten. Er zit rek in. Ik denk dan altijd even aan een springveer of de vouwtjes in een accordeon. Die kan ik in elkaar drukken en uit elkaar trekken. Ik voel dat mijn voeten wat meer contact maken met de beugels. Ik wil dicht bij het paard blijven dus ik druk niet te hard. Ik visualiseer dat mijn benen contact maken met de achterbenen van het paard.
Ook besteed ik bewust aandacht aan mijn ademhaling. Soms zit mijn ademhaling toch nog even in mn borstkas, hoe goed ik er ook op let. En juist bij halve ophoudingen en overgangen is een buikademhaling extra van belang. Een lage ademhaling houdt mijn zwaartepunt laag. Waardoor het contact met mijn zit en de paardenrug blijft. Ik wil zoveel mogelijk paard voelen onder me.
Mijn armen en handen hou ik voor me. Op hoogte van de schoft. Ik draag mijn handen zelf en hou vering in mijn ellebogen. Ik knijp zachtjes in de teugels. Ook weer alsof ik een beetje water uit een spons knijp. Niet al het water eruit, niet al het water er in. Een kuikentje werkt soms beter, die moet blijven leven .
Heb ik nu alles gehad of ben ik wat vergeten?
Ik roep altijd, verzamel eerst jezelf, dan volgt je paard vanzelf!
Hoe maak jij een halve ophouding?
Liefs,
Monya