De mopperende instructeur!
“Hou nou die linkerarm eens op zijn plek!”
“Ik heb al 10x gezegd dat je je hakken moet uitdrukken!”
“Je zit je paard zo in de weg!”
“Het paard kan het al, nu jij nog!”
Vol verbazing hoor ik sommige lessen of verhalen van ruiters aan.
Ik sta erbij en kijk ernaar, vol ongeloof.
Ik vergelijk lesgeven altijd een beetje met voor de klas staan. Of met het opvoeden van mijn kinderen. Helpt het als ik benadruk wat NIET goed gaat? Helpt het om de aandacht van het brein vast te houden op alles wat schijnbaar niet wil lukken?
Een puzzel is er om te ontrafelen. Want een gevolg heeft een oorzaak. Soms wordt een les vooral ingestoken op wat een instructeur direct ziet of waarmee een ruiter tobt. En ja het is makkelijk om te “klagen” over een been dat opgetrokken wordt, of een linkerhand die een eigen leven leidt.
Ik hou van gehelen. Net zoals ik van recht hou. Ik word gek van scheef. Banken moeten recht staan, schilderijen recht hangen, soms word ik gek van mezelf 
😉.
En ik hou van puzzels. Waar komt bepaald gedrag of een houding vandaan? Wat zijn randvoorwaarden die ik kan aangeven zodat bepaald gedrag of een mindere houding kan verbeteren?
Positief lesgeven! De nadruk leggen op ongewenst gedrag of een mindere houding legt een patroon aan in het brein. Ik zeil er liever omheen. Uiteraard benoem ik zaken. Zaken waaraan gewerkt moet worden. Maar ik weiger om er continu aandacht op te vestigen. Volgens mij gaat een brein dan juist denken dat het zo hoort.
Ik werk graag met het aanleren van nieuw gedrag. Of oefeningen die ingezet kunnen worden om een geheel te verbeteren. Denk bijvoorbeeld aan houding en zit. Een opgetrokken been komt 99 keer niet uit dat specifieke opgetrokken been. Okay, ik heb klanten gekend met beenlengteverschillen, knie-, heup- en peesblessures. Die hebben een goed excuus 😉.
Maar een lichaam werkt in een geheel. Dus ik ga liever met een ruiter op ontdekkingsreis. Wat voel je, wat gaat goed, wat gebeurt er, wat is het effect? Een ruiter weet vaak best wat hij of zij nog niet zo goed kan. Veel te goed soms. Ze benadrukken het soms zelf te veel. Dat stop ik ook: ”Als je het weer over je lastige linkerhand hebt moet je voor straf een liedje zingen!” 😉
Maak het jezelf niet te moeilijk maar geniet van de reis. Het zou zo saaaaaaaai zijn als we allemaal even goed waren, of als het makkelijk zou zijn.
Lieve groet!
Monya