“Heb jij wel eens overwogen om ermee te stoppen?”
“Ja hoor”, zeg ik eerlijk,” jazeker.” 2 grote verbaasde ogen. “Jij?”
Inderdaad, ik heb wel eens overwogen om mijn teugels aan de wilgen te hangen. Om totaal wat anders te gaan doen. Huismoeder zijn leek me wel wat, of juf voor de klas. En (niet lachen): ik heb ooit bij het UWV geroepen dat ik een betere jobcoach was dan die er voor me zat….. 
In mijn jaren als trainer en instructeur heb ik tijden gekend dat ik het niet meer echt leuk vond. Dat ik het harde werken beu was. Dat ik niet meer kon buiten sluiten wat ik allemaal zag en voelde.
Hoe hard ik ook mijn best deed om het goede voorbeeld te geven. Hoeveel mensen en paarden ik ook hielp. De stress, spanning, bitgebruik, spoorgebruik, schuim, pijn, zweet en oogwit. Het hield in mijn ogen nooit op.
Tot ik me realiseerde dat er al heel veel veranderd is. Weet je dat Natural Horsemanship eigenlijk pas sinds 1998 een beetje bekend is in Nederland? Weet je dat je vroeger maar 3 merken zadels had en dat een zadel altijd paste? Weet je dat er sinds kort een welzijnskeurmerk voor het houden van paarden is? Weet je dat er zoveel trainingsmethoden zijn dat je altijd een keuze hebt?
Ik realiseerde me dat mijn voorbeeld altijd iemand doet volgen. Een kleine olievlek is genoeg. Ik kan de wereld niet alleen veranderen.
Het allerbelangrijkste dat ik heb geleerd is kijken naar wat WEL mooi is. Me niet te laten overspoelen met wat ik NIET kan veranderen. En enkel antwoorden te geven op vragen die aan MIJ gesteld worden. Gewoon mezelf te zijn.
Ja, die “kluns” die chaotisch werkt, een weggewaaid kapsel heeft, bij wie vlekken, stro en modder haar professionele uitstraling danig verpest en die struikelt over haar poetskist en longeerspullen. 
Die “kluns” ja. Die stiekem best wel eens uitgelachen is of niet serieus genomen wordt door andere stromingen.
Soit. Volgens mij staat de teller dit jaar op het 3000e paard dat ik heb vast gehad.
En ja, dit blog heb ik geschreven naar aanleiding van een oprechte vraag. Van mensen die “het” soms niet meer zien zitten. Die last hebben van hun paardenomgeving. Die voelen dat ze niet serieus genomen worden omdat ze een andere werkwijze hebben.
Wat is er voor jou WEL? WAT haal jij uit jouw werkwijze? Wat levert het JOU op. Wat VOEL jij? WIE wil jij zijn? WAT wil jij uitstralen?
Er volgt altijd iemand.
Maak jezelf, je paard of je klant gelukkig!
De rest is onbelangrijk!
Have vooral fun!
Lieve groet,
Monya