“Jeetje, wat ben ik daar blij mee!” Ze kijkt me aan en ik zie opluchting op haar gezicht. Tijdens de eerste kennismaking word ik geconfronteerd met een stroom aan woorden. Geen speld tussen te krijgen. Ze heeft het allemaal goed uitgedacht. Goed geoefend. Maar geeft aan dat ze nog tekort schiet. “Hij kan het allemaal wel hoor, maar ik nog niet!” “Hij doet het wel goed hoor, maar ik maak hem in de war.”
De stroom aan woorden stopt niet. Het moeder worden komt voorbij, de angst voor het rijden, het overlijden van haar vorige paard.
Alles wat ze benoemt heb ik zelf ervaren.
Toen ik moeder werd, veranderde de wereld. Ik was altijd best stoer, nu zag ik gevaren in de kleinste hoek. Ik werd plotseling bang om te vallen en tijdens het rijden dwaalden mijn gedachten continu af naar mijn kind.
Okay, dat was dus de openbaring van het moeder-instinct….wist ik veel. 
😉
En dan heb ik het nog niet over een uitgerekt bekken, een hangbuik zonder spieren en wat kilo’s te veel. WEG core stability. Dus behalve mijn brein voelde ook mijn lichaam onbetrouwbaar.
Dit alles slaat best een gat in je zelfvertrouwen. Net of je jezelf opnieuw moet uitvinden.
Ze ratelt verder. Ze vertelt dat ze het onprettig vindt als haar paard tijdens het wandelen een meter achter haar MOET lopen. Ik vraag haar waarom ze dat dan doet? “Nou omdat het me zo is geleerd. Een leider loopt vóór zijn paard.”
“Ah”, denk ik, “Daar is mijn ingang!” 
🙂
Ik stel haar de vraag waarom ze iets doet wat indruist tegen haar gevoel. Waarom ze niet gewoon doet wat haar gevoel ingeeft?
Verwarring alom. Daarna de opluchting en later een grote glimlach.
Het kwartje is gevallen. Niets MOET!
Al roep je KAAS en gaat je paard liggen. Je mag zo eigenzinnig zijn als je wilt, als het maar goed voelt. Ga lekker kneuteren in je achtertuin. Zolang je intentie goed is houdt dat paard toch wel van je.
Vertrouw eerst jezelf en ga dan aan de slag met je angst.
Even gejat van Tineke: “neem een stap die klein genoeg is om het van jezelf te winnen en die net groot genoeg is om vooruit te komen.”
Alles op zijn tijd!
Met mij is het ook goed gekomen! 😉
Lieve groet,
Monya
Ps. En nee ik ben niet geheel angstvrij. Ik weet inmiddels wel dat ik op mezelf kan vertrouwen en vaardig ben!