Wees eens lief voor jezelf!
Vrijdag tijdens een les hoorde ik de ene mopper na de andere: “Het ging de afgelopen tijd zo goed, en nu lukt het niet.” ”Ik heb zo goed geoefend en nu kan ik niets laten zien.” “Je zult wel denken…..”
Ik begrijp dat wel!
Vandaar deze kleine ode aan mijn klanten:
“Lieve ruiters,”
“Een les is juist bedoeld om iets bloot te leggen.”
“Om jou te leren oplossen wat je tegenkomt.”
“Je huiswerk te geven waarmee je vooruit kunt tot de volgende les.”
“Als elke les een aaneenschakeling is van alleen goede momenten, dan ben ik niet nodig.”
“Vergeet niet: ik ben daar al geweest waar je nu tegenaan loopt. Mijn rugzak is gevuld met ervaringen.”
“Ik zie de vooruitgang heus wel. Arendsogen heb ik.”
😉
Als tiener verzorgde ik paarden van een kennis in ruil voor het bijwonen van haar lessen bij Frenk Jespers.
Zodra het even kon loerde ik naar lessen van anderen. Net een spons, alles opzuigen en thuis uitproberen met eigen pony’s en later paarden. Ik heb eindeloos langs de kant gestaan. Geld voor lessen was er niet.
Lang geleden heb ik ooit in Vught een clinic bijgewoond van Tineke Bartels, die gekscherend afsloot met: “och, al die arme paarden die straks nog aan de bak moeten zodra jullie weer thuis zijn.” Dat zinnetje is me altijd bij gebleven.
“JAAAAAAA”, dacht ik dan. “Dat is nu precies wat ik ga doen!” Heerlijk vond ik dat. Nog vol inspiratie, uitproberen, onderzoeken, ontdekken.
Vooral kijken, kijken en niet kopen. 😉
Daar komen die arendsogen vandaan!
Dus lieve lesklant, ik hoef jouw beste kant niet te zien. Geef mij de kant maar die rommelt, prutst en ondertussen gemotiveerd doorwerkt aan zichzelf.
Want we doen het samen!
Zo! En in het kader van lief zijn voor jezelf: ik lig met een deken op de bank, laptop op schoot , want ik ben echt niet fit vandaag. De things-to-do-lijst wordt niet korter vandaag, dat weet ik zeker. En als klap op de vuurpijl ga ik mezelf trakteren op een megareep chocolade. BAM! 😉.
Lieve groet,
Monya