Nou ja vergeten, verkeerd opgeschreven in mijn agenda. Een week te ver vooruit maar liefst! Ik gebruik nog zo’n ouderwetse papieren agenda, een grote ook. Een heel onhandig ding.
En er ging niet eens een belletje rinkelen toen ik een aardig lege ochtend zag. “Lekker”, dacht ik nog. “Veel ruimte voor de trainingspaarden!” 
🙂
En dan belt de klant en baaaaaaaaaaaaaal ik. Ontzettend. Ten eerste omdat ik het vreselijk vind om een klant teleur te stellen. Ten tweede omdat het iets over mij zegt. Dat van die kluts in drukke tijden….. Oh ik kan dan zo boos op mijzelf worden!
Ik vind het belangrijk dat een klant van me op aan kan. Een privé-appje. Een vraagje tussendoor via Facebook. Een kleine blijk van belangstelling wanneer nodig. Ik committeer me!
Plannen en vooruit kijken heb ik echt moeten leren. Daar ben ik van nature geen ster in. Ik ben meer van het moment. Van korte lijnen. Van impulsiviteit.
Paarden hebben me geleerd zo stabiel mogelijk te zijn. Ze niet te overladen met emoties en frustraties. Niet teveel opgaan in tekortkomingen. Niet teveel te denken. Maar gewoon te zijn zoals ik ben, dat moment, die dag.
Ik ben wel eens de stal ingelopen met een boze kop, en deed net alsof ik niet boos was. Een paard scant je zodra hij je ziet, je maakt geen schijn van kans! 
😉
Ook vanochtend bleek dat weer, tijdens het werk met een drukke merrie. Tegen mijn gewoonte in dwaalden mijn gedachten toch af. Hadden een “tic” meegekregen van de miskleun met de “vergeten” afspraak en bleven een beetje hangen op het boodschappenlijstje en mijn algemene to-do-lijst.
Nou mooi niet dat het paard op mij lette. Of dat ze langs de bakkabouters ging. Of ontspande. Of…….
“Een paard werkt pas 100% met je als jij je ook 100% geeft”, rammelde het door mijn hoofd. Diepe zucht bij het paard…….
Toen zijn we maar gaan wandelen. Gewoon samen. Op zoek naar focus.
Waar ik haar eergisteren kalmeerde toen ze nerveus was, zo hielp ze vandaag mij om mijn rust weer te vinden.
Al mijmerend besef ik hoeveel ik van paarden heb geleerd. Hoeveel ze me gevormd hebben. Want veel van wat ik nu weet en wie ik nu ben, komt toch grotendeels uit het jarenlang werken met “probleem”paarden. Elk paard is weer anders, goed voor creativiteit en aanpassingsvermogen.
“Van paarden heb ik lessen gekregen die mensen me niet hadden kunnen geven.”
Alleen was het percentage mensen in mijn leven ook geringer, dat is wel een feitje 😉.
Ik kan er heel grappig over doen, maar het is een grote waarheid. En ik durf te wedden dat jullie ook ontzettend veel geleerd hebben van jullie paarden. 😉
En lieve klant: nogmaals sorry. Het was even een “slip of the mind”.
Morgen weer een dag!
Lieve groet,
Monya