Ik moest even slikken vandaag. Mijn dure nieuwe bergschoenen…voor het eerst onder de modder. Het pletterde van de regen. Dat viel even tegen. En terwijl ik in de auto mijn bril schoon poetste en mijn haren probeerde te fatsoeneren, dacht ik: “waarom mopper ik eigenlijk zo?”
De schoenen heb ik sinds 22 augustus. 22 augustus, dat is lang geleden. Even terugrekenen: 6 weken maar liefst! Dan is het voor paardenschoenen een unicum dat ze nog niet onder de modder en paardenpoep zitten. 6 weken droog en veel zon!
Eigenlijk best iets om dankbaar voor te zijn. Want ik regen normaal gesproken vanaf 1 september wel DRIE keer per week doornat. Mijn auto is uitgerust met allerlei reserveonderdelen. Niet voor de auto zelf. Maar voor mij. 
😉 Een regenjas, én nog een regenjas. 3 paar handschoenen, extra schoenen, extra sokken, extra jas, extra sjaal, 2 petten, een plastic zak om natte plunje in op te bergen, je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het achterin liggen.
Voorin liggen allerlei doekjes, een borstel, deodorant, WC-papier, flessen water. Mijn auto is standaard uitgerust als een soort survival-kit. Mocht ik in de winter ooit ergens stranden: koud ga ik het niet hebben! En ik heb alles bij me om niet stinkend en zonder zwarte vegen boodschappen te kunnen doen 😉.
Vandaag was er nog meer om dankbaar voor te zijn. Hele lieve mensen willen hun privéaccommodatie graag met mij delen. Meer nieuws daarover volgt. En ik mag een headset overnemen van een lieve trouwe klant van mij. Eindelijk, niet meer tegen de wind in schreeuwen 
🙂!
Allemaal dingen die deze regenachtige dag een beetje zonniger maken.
Dan heb ik het nog niet over de paarden. Want paarden geven altijd kleine cadeautjes. Soms moet je de cadeautjes willen zien, want je krijgt namelijk niet altijd wat je vooraf hebt bedacht. Maar als een babypaard onrustig is omdat ze helemaal alleen in de rijbak is en door zachte aanwijzingen volledig kalmeert en zich prima laat rijden, dan is dat een FLINK cadeau.
Als een jong paard werken aan de hand mentaal erg moeilijk vindt, maar vandaag uit zichzelf laat zien dat ie alles van de vorige keer nog heeft onthouden, dan is dat ook een flink cadeau.
Er is dus ALTIJD iets dat je paard je geeft. Je kunt schouderbinnenwaarts willen, maar misschien komt er wel een renvers voor in de plaats. Misschien wil je het paard voorwaarts laten stappen, maar volgt er per ongeluk een drafje. Misschien valt ie uit galop en komen er een paar prachtige uitgestrekte drafpassen voor in de plaats. Misschien vind ie iets eng en in plaats van om te draaien loopt ie er in een boogje om heen. Soms lijkt iets een “foutje” maar laat het paard je juist zien wat er die dag WEL mogelijk is.
Wanneer heb jij voor het laatst een cadeautje gehad? Train je vastomlijnd of is er ruimte voor initiatief van het paard? Voel jij de grote en kleine cadeautjes of vind je het moeilijk in te schatten wat het paard je uit zichzelf geeft? Als niet-paard is het soms lastig om aan te voelen wat paardengedrag precies betekent. 🙂
Ik las laatst in een wetenschappelijk onderzoek dat paarden veel meer communiceren dan dat wij opmerken. DAAR geloof ik in. Daarom wil ik mezelf altijd verbeteren en doe ik mijn “stinkende” best om al mijn klanten hun paarden beter te leren aanvoelen, zien en lezen!
Liefs,
Monya
PS. Ze zijn echt waterdicht! Hoera!